Vlaams Belang is geen proteststem, maar het enige alternatief

‘Ook bij ons kan het uit de hand lopen. Als Vlaams Belang de grootste wordt zijn ze aan zet om een regering te vormen.’ Zo orakelde voormalig VLD-voorzitter Gwendolyne Rutten. Burgers die de regering kunnen wegstemmen. Burgers die een andere coalitie aan de macht krijgen. Burgers die werkelijk kunnen beslissen welk beleid ze terugkrijgen. Het idee alleen al doet angstzweet ontstaan bij de politieke elite. Dat is namelijk helemaal niet de bedoeling in hun democratie. Daar mogen kiezers wel nog ritueel gaan stemmen, maar mogen ze vooral niets te zeggen hebben.

Precies dat zijn de mensen spuugzat. De politieke elite begrijpt de bezorgdheden van gewone mensen niet. Ze negeren gewone mensen. Ze vergeten gewone mensen. Ze vernederen gewone mensen. ‘Laaggeschoolden’. ‘Oude witte mannen’. ‘Plattelanders’. Ze spelen het OCMW voor heel de wereld, maar laten onze mensen gewoonweg in de steek. Wie het daar niet mee eens is zetten ze weg als racisme en populisme. Wat ze populisme noemen is de noodkreet van een volk dat zich niet wil onderwerpen en zich niet wil vervangen zien. Wat ze racisme noemen is alles wat tot onze identiteit behoort. Dat is geen haat voor wat vreemd is, maar liefde voor wat tot onze manier van leven behoort. De macht die het volk heeft zich te verzetten tegen de arrogantie van de elite, hebben ze ons nog niet afgenomen. Daardoor willen steeds meer mensen die nooit Vlaams Belang stemden dat nu wel doen.

De politieke elite is volledig gedeconnecteerd van gewone mensen. Het politiek systeem loopt helemaal vast. In plaats van te luisteren naar gewone mensen, wenden ze zich tot reclame- en marketingbureaus. Plots ontdekt CD&V dat het platteland in de steek gelaten werd, maar ze bestuurden zelf het platteland gedurende decennia. Conner Rousseau voelt zich ineens niet meer thuis in Molenbeek, maar zijn partij doet er al jaren werkelijk alles aan om de grenzen wagenwijd open te zetten. De Wever van zijn kant klaagt over woke-extremisme dat onze samenleving, onderwijs en cultuur vergiftigt, maar hij bestuurt al twintig jaar, introduceerde genderneutrale toiletten, subsidieert dubieuze clubjes die jonge kinderen met genderideologie willen indoctrineren en voert een zogenaamd diversiteitsbeleid dat Vlamingen ronduit discrimineert enkel en alleen omdat ze Vlaming zijn.

De politieke elite probeert met politieke marketingtrucs de indruk te wekken alsof ze plots de problemen van de mensen willen aanpakken die ze zelf veroorzaakt hebben. Maar na verkiezingen willen ze eigenlijk gewoon weer meer van hetzelfde doen. Ze zijn bezig met hun eigen politiek overleven, niet met de toekomst van de mensen. Ze zijn bang van de kiezer. Want die zou wel eens een massale stem op Vlaams Belang overwegen. En dus willen ze dat de mensen bang krijgen van Vlaams Belang. Om hun eigen machtspositie te beschermen. Samen met de vrienden in de media beweren ze dan dat zij het verstandige centrum vertegenwoordigen, en dat wordt bedreigd door de gevaarlijke extremen.

Maar wat is er eigenlijk extreem aan Vlaams Belang? Wij vertegenwoordigen gewoon een andere politiek, die van het gezond verstand die andere beleidskeuzes en andere prioriteiten stelt waarbij onze mensen niet langer vergeten worden maar op de eerste plaats komen. Niet het Vlaams Belang is extreem, maar de realiteit die zij gecreëerd hebben is extreem geworden. IS-oorlogsmisdadigers geven ze zowaar asiel, een uitkering en wie weet nog een sociale woning er bovenop. De staatsschuld explodeert ondertussen compleet. België dreigt een Griekenland-aan-de-Noordzee te worden. De asielchaos is compleet en totaal. Ons land is vol, zo erkende zelfs Egbert Lachaert al, maar toch blijven ze er maar mee doorgaan.

Ze hebben Vlaams Belang decennia uitgesloten met een ondemocratisch cordon sanitaire om links aan de macht te houden en aan Vlaanderen geketend te houden. Maar de realiteit haalt hen simpelweg in en die kunnen ze niet langer ontkennen omdat iedereen die voor zijn ogen ziet. Waar Vlaams Belang al die jaren voor waarschuwde wordt steeds meer realiteit. Daardoor kunnen ze rond onze ideeën geen cordon leggen. Want Vlaams Belang is niet alleen een aanklacht tegen het hun beleid, maar heeft ook concrete oplossingen om uit het moeras te raken waarin ze ons in gebracht hebben.

Links en rechts, gelovig of vrijzinnig, dat zijn de politieke breuklijnen van het verleden waarin de oude machtspartijen vast zitten. De nieuwe politieke breuklijn is deze tussen nationalisten en globalisten, tussen mensen die zich ergens thuis voelen en houden van hun identiteit, en zij die doen alsof ze overal thuis zijn en identiteit minachten, tussen stedelijke kosmopolieten en buitenstedelijke gewone mensen, tussen het volk en de wereldvreemde elites.

Het Vlaams Belang bracht de voorbije jaren tal van brochures uit en organiseerde studiedagen om deze fundamentele politieke analyse om te zetten in concrete beleidsvoorstellen. Hoewel hiervoor amper aandacht voor geweest is in de media, sijpelen onze ideeën, voorstellen en concrete oplossingen steeds meer door en worden zelfs letterlijk overgenomen door andere partijen. Eerst win je de strijd om de ideeën, dan de strijd om de politieke macht. Een partij uitsluiten door een ondemocratisch cordon, maar de voorstellen overnemen? Mensen kijken daar door. Om onze voorstellen voor een sterker, veiliger en rechtvaardiger Vlaanderen ook daadwerkelijk uit te voeren, daarvoor is Vlaams Belang zelf nodig. In 2024 zal de kiezer daarover beslissen. Die macht hebben ze nog niet van ons afgenomen. Enkel met Vlaams Belang nemen we ons land terug.

Tom Vandendriessche

Europees Parlementslid