Gewone Vlamingen worden vergeten. Dat stopt met Vlaams Belang en ons Nieuw Sociaal Pact

toespraak sociaal-economisch visiecongres 24/09/2023

Video:

Het is vaak door kleine dingen dat we ontdekken hoe grotere fenomenen functioneren. Neem nu VOKA. Zij beweren geen werkvolk te vinden. Dus ronselen ze vreemdelingen in Mexico en Indië. Ze zetten zelfs speciale welkomstcentra in, zodat de hele familie meteen kan overkomen. Wir schaffen das.

Dat doet erg denken aan de gastarbeid uit de jaren ’60. Ook toen beweerden ze dat er arbeid te kort was. Die gingen ze halen in Turkije en Marokko. Het multiculturele drama was geboren. Winsten voor de werkgevers, lasten voor de samenleving. Waarom zouden wij dat nog eens willen herhalen? En hoe kan dat eigenlijk? Dat hebben we volledig te danken aan N-VA-minister Muyters. Hij zorgde ervoor dat niet-Europese vreemdelingen automatisch een arbeidsvergunning krijgen. Voor wie rijdt die N-VA eigenlijk? Dit fenomeen maakt duidelijk waar het in België om draait.  

Ten eerste blijkt de sociale zekerheid voor de Franstaligen een hangmat te zijn. De socialisten zorgen er toch voor dat de factuur bij de Vlamingen terechtkomt.

Ten tweede, de tegenstelling tussen vakbonden en werkgevers is een leugen. VOKA wil de lonen drukken door arbeid te importeren. Daar gaan de vakbonden mee akkoord. Ze verdedigen al lang niet meer de belangen van gewone mensen.

Ten derde, de elite is volledig losgekomen van het volk. VOKA was vroeger het Vlaams Economisch Verbond. Dat stond voor Vlaamse verankering, Vlaamse vooruitgang en Vlaamse zelfstandigheid. Dat hebben ze nu ingeruild voor de ideologie van diversiteit, inclusie en duurzaamheid.

En dus verordende VOKA-baas Hans Maertens dat een regering met Vlaams Belang niet zal kunnen rekenen op hun steun. Gelukkig leven we niet meer in de 19^de eeuw van mijnheer Woeste en zijn lekkere worsten. In onze tijd hebben burgers een gelijke stem, ongeacht hoe rijk ze zijn. In onze democratie ligt de macht bij het volk en niet bij een arrogante elite.

De ideologische kruisvaart van VOKA-baas Hans Maertens gaat echter nog verder. Volgens hem heeft het Vlaams Belang zogezegd een links sociaal-economisch programma. Een zelfstandige heeft gemiddeld amper 900€ pensioen. We willen inderdaad menswaardige pensioenen na een leven lang werken. Een mediaaninkomen wordt aan 50% belast. Wij willen inderdaad minder belastingen op arbeid. Vlaams Belang wil de hardwerkende Vlaming waar voor zijn geld geven. Is dat links? Wat zou rechts dan eigenlijk moeten voorstellen? Nog lagere pensioenen en nog meer belastingen? Links en rechts zijn betekenisloze begrippen van het verleden.

Decennia werd elke economische discussie verdeeld tussen marxisme en kapitalisme. Maar in Europa kozen wij voor een derde weg, of beter, een uitweg uit deze schijntegenstelling. Het Rijnlandmodel is ons Europees antwoord. Dat is de conservatieve synthese van de sociaal gecorrigeerde markteconomie. Daarbij is de markt de efficiëntste manier om welvaart te genereren, maar zijn er grenzen aan de markt. Omdat economie integraal deel uitmaakt van de sociale, culturele en politieke context. Het heden, het verleden en de toekomst zijn verbonden door de traditie. Mensen zijn geen inwisselbare consumenten of producenten. Een samenleving bestaat niet uit geatomiseerde individuen of marxistische klassen, maar uit mensen die zich organiseren in zinvolle gemeenschappen. Het gezin. Het volk. De natie.

Met dit Rijnlandmodel konden we na de tweede wereldoorlog onze nationale gemeenschap mobiliseren rond een nieuw sociaal contract van vooruitgang, vrede, welvaart en sociale rechtvaardigheid. Wie zijn best deed, ging erop vooruit. Niet allemaal hetzelfde. Niet alles gelijk. Maar elk het zijne.

Door de oliecrisis in de jaren ’70 explodeerde de werkloosheid en de staatsschuld. De economen van de Chicago School kwamen met hun neoliberaal antwoord. Volgens hen definieert de markt elke sociale structuur en individueel handelen. Zij willen een vlakke wereld. Sociale, culturele en politieke grenzen moesten weg. De markt ging alles oplossen. Privatisering was het ordewoord. De burger werd een klant van de overheid. Het individu en zijn persoonlijke winstmaximalisatie werd het ijkpunt van alles.

Toen het communisme implodeerde, noemde Fukuyama dat het einde van de geschiedenis. Het liberaal-kapitalistisch model bleef als enige ideologie over. Een nieuwe wereldorde werd opgelegd. Die was gebaseerd op globale vrijhandel en werd gemanaged door supranationale instellingen zoals de Europese Unie, de Verenigde Naties en het IMF. De verslagen marxisten omarmden dit neoliberalisme. Vakbondslui en socialisten zagen we plots terug in de raden van bestuur van multinationals en grootbanken. Industrieel kapitalisme gebaseerd op productie transformeerde naar financieel kapitalisme gebaseerd op speculatie. Nationale identiteit moest plaats maken voor wereldburgerschap. De grenzen gingen wagenwijd open voor het vrij verkeer van goederen, diensten, kapitaal en arbeid. De arbeiderswijken kregen het eerst te maken met dit multicultureel infarct. Het verraad van de sociaal-democraat was totaal. De neoliberale economische agenda en de marxistische culturele agenda smolten samen tot het globalisme.

Door de bankencrisis werd duidelijk op wat dit eigenlijk neer kwam. Financieel kapitalisme had het hele systeem gecorrumpeerd. Ze sleurden de reële economie in de afgrond. Gewone mensen mochten opdraaien voor de speculatie van de kosmopolitische kliek die wel overal zaakjes wil doen, maar nergens faire belastingen wil betalen. Het vermogen van de 1% rijksten bereikte ondertussen bovenmenselijke proporties. Dit betekent een te grote machtsconcentratie die de markt manipuleert en de democratie corrumpeert. Zij willen immers geen concurrentie. De oligarchie wil niet uitgedaagd worden in zijn macht. Het probleem met kapitalisme is dan ook niet dat er te veel kapitalisten zijn, maar net te weinig zoals Chesterton zei.

De middenklasse betaalt de prijs. Terwijl we steeds hoger opgeleid zijn, flexibeler zijn en steeds productiever zijn, ging de Westerse middenklasse er de voorbije dertig jaar amper of niet op vooruit. Vroeger kon een gemiddeld gezin een normaal leven leiden met één inkomen. Nu moeten beide partners alles uit de kast halen om het hoofd boven water te houden. Voor alleenstaanden is het leven haast onmogelijk geworden. Wie gelooft nog dat zijn kinderen het beter zullen hebben?

Bovendien zijn we hyperafhankelijk van het buitenland geworden door delokalisatie. Bij de minste schokken in het wereldgebeuren, denk aan corona of de oorlog in Oekraïne, worden we met de neus op de feiten gedrukt. Gezinnen, kleine en middelgrote bedrijven betalen de prijs.

In 1991 stond China niet in de top-10 van grootste economieën. Door oneerlijke handelspraktijken zijn ze nu al de tweede wereldeconomie geworden. De globalistische elite rolt de rode loper tot in Antwerpen uit voor het Chinese belt and road initiatief waarmee ze onze markten overspoelen met dumpingproducten. De naïviteit over de Chinese intenties en de neoliberale dogma’s over vrijhandel ondermijnt onze hele Westerse samenleving.

De Westerse middenklasse heeft alles te verliezen bij het globalisme van de elite. Het sociaal contract is verbroken. Michael Lind beschrijft daarom het ontstaan van een nieuwe klassenoorlog. Dit is de revolte van de Westerse middenklasse tegen de globalistische hyperklasse. Die revolte zien we in het hele Westen. Wat ze populisme noemen is de noodkreet van het volk dat zich verzet tegen de onderwerping en de multiculturele vervanging. Voor het volk is de natiestaat de democratische macht van socio-economische rechtvaardigheid en socio-culturele bescherming tegenover de financiële macht van de globalistische elite. Niet links tegen rechts, maar de nieuwe breuklijn van nationalisme versus globalisme bepaalt onze tijd.

Wat betekent dat nu concreet bij ons? In essentie is België een politiek systeem dat corrupt is. Want het bestuurt tegen de belangen van de meerderheid. Dat zijn wij, de Vlamingen. Daarom betalen we torenhoge belastingen, torsen een gigantische overheidsschuld en hebben toch de laagste pensioenen. Die optelsom klopt niet. Omdat we altijd de factuur van een ander moeten betalen. Van bodemloze Waalse socialistische putten waar we niets over te zeggen hebben. Van een migratie waar we niet om gevraagd hebben. En van een politiek systeem waar we niets aan hebben.

Alle partijen, van links tot rechts, van christelijk tot vrijzinnig, Vlaams of Franstalig, vormen samen het Belgisch politiek systeem. Zij organiseren een schijnconflict om de kiezer de illusie te geven een keuze te hebben. De Vlamingen mogen bij verkiezingen nog ritueel gaan stemmen, maar mogen vooral niets te zeggen hebben. Altijd meer van hetzelfde beleid. Dat zijn de spelregels van het Belgisch systeem. Wie die niet volgt, zoals het Vlaams Belang, die sluiten ze uit met een ondemocratisch cordon.

De voorbije 20 jaar bestuurde nu eens de PS, dan weer de N-VA. Het PS-model is gebaseerd op  schulden. Daarvan belandt de factuur altijd bij de hardwerkende Vlaming. Dat PS-model is onbetaalbaar. Het N-VA-model is gebaseerd op besparingen. Op kindergeld. Op de woonbonus. Op onze mensen. Ze beloofden verandering, maar we betaalden met N-VA nog steeds de hoogste belastingen, en kregen nog steeds de laagste pensioenen terug. Alleen mochten we daar nog eens twee jaar langer voor werken. Dat N-VA-model is onaanvaardbaar.    

Alle partijen maken deel uit van hetzelfde corrupt Belgisch politiek systeem. Daarvoor het is het Vlaams Belang het enige alternatief.

De liberalen van de VLD beloven elke keer minder belastingen. Ze besturen al sinds 1999. We betalen nog steeds de hoogste belastingen. Enkel met het Vlaams Belang verandert dit. Werken moet opnieuw lonen. Daarom maken we prioriteit van lastenverlaging op arbeid. Maandelijks minstens 230€ meer netto uit bruto.

De christendemocraten van CD&V beweren een waardenpartij te zijn. Maar wat hebben ze gedaan voor onze gezinnen? Ze hebben ons in de steek gelaten. Vlaams Belang geeft de vrijheid terug aan ouders om te kiezen voor wat het meest waardevol is. De opvoeding van je eigen kinderen. We voorzien een halftijds opvoedersinkomen tot de leeftijd van 6 jaar. Voor ons is gezinspolitiek cruciaal en prioritair.   

De flaminganten van N-VA beloofden in 2007, 2010, 2014 en 2019 confederalisme. Dat is een grote leugen. We kregen gewoon meer van hetzelfde. Met Vlaams Belang splitsen we de sociale zekerheid en de fiscaliteit. Vlaams geld in Vlaamse handen. Enkel zo is een andere sociaal-economische politiek mogelijk. Dat is niet onderhandelbaar voor enkele ministerposten. Vlaams Belang is de goudstandaard van het Vlaams-nationalisme.

De socialisten van Vooruit beweren voor sociale politiek te staan. Maar hun open grenzen zijn onverenigbaar met sociale zekerheid. Genieten zonder bij te dragen, betekent het faillissement en uiteindelijk de privatisering. We sluiten onze sociale zekerheid af voor vreemdelingen en zorgen voor menswaardige pensioenen. Het Vlaams Belang is sociaal maar niet socialistisch.

De ecologisten van Groen beweren voor het milieu te gaan. Maar hun groene dogma’s slaan nergens op en vernietigen onze welvaart. Vlaams Belang staat voor realisme. We richten een Vlaams energiebedrijf op en bouwen nieuwe, groene en Vlaamse kerncentrales waarmee we bovendien energie-onafhankelijk worden.

Tenslotte, de communisten van de PVDA. Daarover kunnen we kort zijn. Hun economische experimenten leidden in het verleden altijd en zonder uitzondering tot onderdrukking en onvrijheid. Communisme betekent iedereen precies even arm. PVDA is helemaal niet de partij van de arbeid, maar de partij van de armoede, de afgunst en vooral, van de allochtonen. Het Vlaams Belang herstelt het respect voor de arbeid en de solidariteit. We verhogen de minimumlonen met 5% en geven voorrang aan Vlamingen in onze sociale woningen.

Het Vlaams Belang is het enige alternatief voor de Belgische systeempartijen van links en van rechts. Wij willen de conservatieve synthese van het Rijnlandmodel herstellen. Wie zijn best doet zal met Vlaams Belang opnieuw een goed leven leiden. Vlaanderen kan beter en de Vlamingen verdienen beter. Wij stellen een nieuw sociaal pact voor dat welvaart, vooruitgang en solidariteit garandeert. Enkel in onze Vlaamse volksgemeenschap is dat mogelijk. We investeren in onze gezinnen, in onze bedrijven, in onze infrastructuur en in onze samenleving. We geven de Vlamingen eindelijk waar ons geld terug. We focussen op productiviteit, innovatie en technologie. Dat zijn de bouwstenen van de Vlaamse economie van de toekomst waar kennis en vakmanschap centraal staan. En niet laagbetaalde importarbeid.

Onze mensen, gewone hardwerkende Vlamingen zijn te lang in de steek gelaten, vergeten en vernederd door de globalistische elite. In 2024 staan we op een keerpunt. Dan beslist het volk. Die macht hebben ze ons nog niet afgenomen. Alle andere partijen beloven veel, maar zijn meer van hetzelfde.

Enkel met Vlaams Belang worden onze mensen niet langer vergeten. Enkel met Vlaams Belang herstellen we de sociale rechtvaardigheid. Enkel met Vlaams Belang nemen wij ons land terug.

Eerst onze mensen. Altijd. Overal. 

Tom Vandendriessche

Europees Parlementslid